سه کتاب

اسم زویا پیرزاد و یا کتاب‌هایش که می‌آید، یاد زنانگی می‌افتم؛ یاد لطافت، بوی گل، مادری، همسری، عشق و محبت.
نگاه عمیق‌ او به مسائل انسانی، علی‌الخصوص زنان، غم‌ها و شادی‌هاشان، مشکلات‌شان، تفکر و احساس‌شان، خوب و بی‌نقص در نوشته‌هایش مطرح می‌شوند؛ آن‌قدر خوب که در حین خواندن هر سطر، می‌توانی یک همزاد برای آن شخصیت از کتاب بیآبی و زمزمه کنی، این‌جا راجع‌به مادرم هست و فلان جا راجع‌به خواهرم، خاله‌ام، دوستم،‌ زن همسایه و…، و اگر خودت هم هم‌جنسش باشی و زن، محال است داستان‌هایش را بخوانی و صد بار با شخصیت‌ها همزاد پنداری نکنی؛ اما قلم و نکته‌بینی زویا پیرزاد نازنین چنان قوی‌ست که وقتی پای شخصیت‌های مرد قصه هم به میان می‌آید،‌ داستان افت که نکرده هیچ،‌ هم‌چنان قوی و سرفراز پیش می‌رود.
“سه کتاب” زویا پیرزاد، همان‌طور که از نامش پیداست،‌ مشتمل بر سه کتاب‌ است و هر کدام از این کتاب‌ها،‌ داستانک‌هایی شیوا، عمیق، پر احساس و تلخ و شیرین را حکایت می‌کنند:
۱) مثل همه عصرها
۲) طعم گس خرمالو (برنده جایزه بیست سال ادبیات داستانی در سال ۱۳۷۶ / برنده جایزه “کوریه انترناسیونال” در سال ۲۰۰۹)
۳) یک روز مانده به عید پاک (تشویق شده در هفدهمین دوره کتاب سال ۱۳۷۶)
زن یا مرد بودن مهم نیست، کتاب‌های خانم پیرزاد راجع‌به آدمی‌ست؛ خواندن کتاب‌های ایشان را از یاد نبریم.